Teatr ma wspaniałą cechę: nie narzuca żadnej opinii. Każdy ma prawo i możliwość odnaleźć się samodzielnie w materii, którą teatr proponuje.
Jestem przekonany, że ponad kilkudziesięcioro teatromanów ściśniętych w dość małej widowni Pałacu Młodzieży dostało dawkę emocji, która trzeba w sobie przetrawić, zrozumieć i ocenić.
Trudno! Mnie się spektakl nie podobał. Niedoskonałości (moje) intelektualnie nie pozwoliły mi na odpowiedź na pytanie: "co poeta miał na myśli".
Nie pomógł mi tekst twórców - wpis do katalogu Festiwalu...
Nuda. Aktorzy na pewno bawili się lepiej niż publiczność.
Sądzę. że wypełnili zadania aktorskie ku zadowoleniu reżysera.
„Jezus"
"Czy słyszeliście o Jezusie Chrystusie?
To jedna z najważniejszych historii w dziejach ludzkości. Przypisuje się jej wiele znaczeń, ale przede wszystkim jest to opowieść o radykalnej, bezwarunkowej miłości i jej potędze, o sile poświęcenia i zdolności przekraczania wszystkich granic. Dwa tysiące lat temu nauczanie Jezusa wymierzone w zastany, brutalny światopogląd doprowadziło do powstania nowego rodzaju wspólnoty, przeobraziło ówczesny porządek społeczny, duchowy, religijny i polityczny. Wywołało rewolucję, której owoce stały się podwaliną kultury europejskiej jaką znamy dzisiaj. (...)
Kameralne przedstawienie z Teatru Nowego w Warszawie nie jest niczym innym niż kolejną próbą wejścia w dialog z zapisaną w ewangeliach historią oraz rodzajem XXI-wiecznej gnozy. (...)
Artyści wykorzystują punkt styku religii i sztuki, by za pomocą teatru opowiedzieć o własnym, współczesnym rozumieniu radykalnych nauk Jezusa i o związanych z nim potrzebach i tęsknotach."
