Piękna pogoda w niedzielne południe wygnała nas na plażę.
Kajetan pochodzi z Jantara.
Kto wie, gdzie to jest?
Po pierwsze: na Mierzei Wiślanej:
„Mierzeja Wiślana – piaszczysty wał na południowo-wschodnim brzegu Zatoki Gdańskiej, rozciągający się od Gdańska na zachodzie po Lochstedt za Piławą w Federacji Rosyjskiej na północnym wschodzie. Oddziela Zalew Wiślany i Żuławy Wiślane od otwartych wód Zatoki. Mierzeja podzielona jest między terytorium Polski i Federacji Rosyjskiej (część wschodnia).
Mierzeja (oprócz niewielkiej zachodniej części) jest słabo zurbanizowana i praktycznie niezindustrializowana. Wszystkie miejscowości położone w jej polskiej części (oprócz Gdańska) były niegdyś wioskami rybackimi, a obecnie są miejscowościami wypoczynkowymi.
Nazwę „Mierzeja Wiślana” wprowadzono urzędowo w 1950 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę mierzei – Frische Nehrung. Wcześniej polską nazwą była Mierzeja Świeża. Stosowano także nazwę Mierzeja Fryska (analogiczne do nazw Zatoka Świeża i Zatoka Fryska stosowanych w odniesieniu do Zalewu Wiślanego).
Mierzeja Wiślana ma około 96 km długości i 1–2 km szerokości.”
Po drugie za Przekopem Wisły:
„Przekop Wisły (niem. Weichseldurchstich) – sztuczne ujście Wisły, między Świbnem a Mikoszewem, powstałe w latach 1891–1895 przez wykopanie nowego koryta rzeki na odcinku od Przegaliny do Zatoki Gdańskiej. Dotychczasowe ujście Leniwki od przekopu do ujścia w Gdańsku nazwano Martwą Wisłą. W sezonie turystycznym na przekopie działa przeprawa promowa.”
„Jantar to znana już od XIII wieku osada rybacka. Nazwa wywodzi się z języka litewskiego, w którym jantarem nazywano bursztyn. Wskazuje ona, że Jantar leżał na słynnym Bursztynowym Szlaku znanym już za czasów Cesarstwa Rzymskiego. Średniowieczny Jantar słynął ze wspaniałych karczm oraz z bogactwa bursztynu pochodzącego z połowów morskich i zbieranego na plażach. Do dnia dzisiejszego przez pół roku od listopada do kwietnia trwają tu bursztynowe żniwa.”
