Kolejne wzgórze rzymskie - Lateran. Pałac na Lateranie był rezydencją papieską w Rzymie (jedną z trzech kolejnych w historii: Lateran, Kwirynał i Watykan) i dlatego dorównuje swoją wspaniałością największym kościołom katolickim w Europie.
Zanim papieże mogli spokojnie rezydować w Rzymie, musieli pokonać wiele trudności i wielu wrogów. Konstantyn był pierwszym cesarzem, który przeszedł na chrześcijaństwo. Zakończył politykę prześladowań i oddal hołd papieżowi. W klasztorze Santi Quatro Coronati (Czterech Ukoronowanych Świętych), w kaplicy św. Sylwestra są freski z XIII w., które przedstawiają tę legendę.
Na freskach, dotknięty trądem Konstantyn nie może wykonać zalecenia, aby wykąpać się w krwi dziecięcej, idzie za radą spotkanych we śnie Piotra i Pawła, odszukuje Sylwestra, który go uzdrawia i udziela chrztu.
Takie legendy ułatwiają zapamiętywanie długiej historii cesarstwa rzymskiego i chrześcijaństwa, prawda?
Potem w Santo Stefano Rotondo oglądamy kościół z początków chrześcijaństwa.
W Santa Maria in Dominica wrażenie robi mozaika z IX w., na której fundator (uwaga: w kwadratowej aureoli!) klęczy u stóp Marii z Dzieciątkiem. Madonna otoczona tłumem aniołów wystylizowana jest na damę dworu bizantyjskiego.
Rzym ma tysiące mniejszych i większych fontann, cieknących źródełek i poidełek. Wszędzie woda nadaje się do picia! Niska temperatura nie zachęcała nas do próbowania, ale wiemy, że to prawda.
Zamiast wody ze źródełka piliśmy pyszną kawę po obiedzie w restauracji „Bucatino”. Adrian (nie – Adek) miał mały problem z potrawą, która chyba miała coś w rodzaju flaków cielęcych… Przesympatyczny właściciel zabawiał nas podczas posiłku.
Luty to sezon na karczochy i puntarelle (cykorię szparagową). Popatrzcie na dzisiejsze ostatnie zdjęcie.
